Eu o que quero é unha eira :)
Hoxe traballando, metida no meu submundo alleo á pastelería, escoitei ó lonxe na radio como Melendi cantaba "aprendí que se podía llorar también de alegría"...
Nunca me pasara tal cousa (salvando momentos de cosquillas e tonterías varias), nunca me envadira a emoción de tal maneira que fixese caer lágrimas e sorrir o mesmo tempo. Nunca.
E agora sei o que é.
Gracias.
3 comentarios
anonimisimo total -
eu -
anonimo -