De feira en feira

Chaman o telefonillo da casa e vexo a súa cara en branco e negro.

-Si?

-Son Nicanor, abrídeme a porta.

Non recordo máis.

Soños que poñen os pelos de punta. Que significarán esas casualidades?

Hoxe vai por ti. Por eses recordos de nena. Porque eras unha persoa boísima.

Volve chamar cando queiras, a porta está aberta.