Ranma

O outro día por enésima vez volveume a suceder un caso. Viñamos de camiño escoitando un cd de debuxos e series de cando eramos pequenos, 75 cancións que facían ferver emocións e recordos diferentes en cada unha daquelas persoas que alí estabamos. Eu recordaba con nostalxia aquela entrada dos Fraggle Rock que me poñía a bailar e cantar. O "vamos a contar" do Barrio Sésamo "un, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete, ocho, nueve, diez, once, dooooooooce" que non aparecía no cd, pero recordeina con esa bola que ía dun lado para outro petando nas paredes e saían os números (por certo, morreu Chema, o panadeiro, unha gran pérdida). Capitán Planeta (é un herooooooe!!!), Los trotamúsicos, Chicho terremoto, Punky Bruster, Aquellos maravillosos años, Dartacan, Songoku, Oliver y Benji, Los diminutos... O tema de cantar cancións de cando eramos pequenos é moi recurrente en momentos nocturnos de apoxeo máximo e é aí cando sempre me pasa o mesmo e estou farta!

Estou indignada porque escasas persoas se acordan de Ranma. Na miña enquisa particular feita en miles de noites podo dicir que só un 5% dos enquisados acórdanse destes debuxos.

Para aqueles que non a coñezan, consiste nun chaval que caeu nun pozo maldito con seu pai e cada vez que se molla en auga fría convírtese en muller (e seu pai en oso panda) e o mollarse de novo en auga quente recupera o seu estado natural. Foi toda unha revolución, censurada en moitíiiisimos países e prohibida en outros tantos. Por que? Pois polo feito de ser unha persoa que cambia de sexo, por haber outras persoaxes que usaban roupa doutro sexo e pola cantidade enorme de desnudos que había, incluíndo baños mutuos de rapazas.

Eu qué queredes que vos diga... Cando era pequena a miña mente era casta e pura e aqueles desnudos víaos como algo natural (a xente sóese desnudar para bañarse) e o feito de que se cambiase de sexo parecíame divertido. Non sei os rapaces, que sempre foron máis adiantados neses temas... jejejejeje. O que sí está claro é que o concepto de vello verde sí que o aprendín con Mestre Mutenroi, que non paraba de tocarlle o cu e as tetas ás mulleres de Dragonball e ver revistas porno (personaxe que Chicho Terremoto tomaba como inspiración, creo eu).

Seguirei coa miña enquisa... Alguen vía Ranma?

3 comentarios

[coco - 06 de mayo de 2008 - 11:47]

olà ! eu tampouco coñezo a Ranma, supoño que malgastaria a miña infancia en ver outras merdas Pero prometo buscala,pq ten unha pinta de carallo.eu quedome con fraggle rock e songoku. apertas

[Charles - 17 de abril de 2008 - 00:55]

Como non, Ranma téñeno botado na TVG máis dunha vez. Nalgúns casos estas series máis que pertencer a infancia son como unha eterna volta á adolescencia, e poño por exemplo Bola de Dragón (ata penso que aprendín galego coa serie xD).

[tania - 16 de abril de 2008 - 12:56]

eu tampouco me lembro de ranma...pero sí que me acordo do vello verde e o chicho chicho chicho...jejejej

un bico mosa...sigo no 95% que se esqueceu de ranma...