Hai que aprender a dicir adeus cando non é un atalogo

Ao longo de toda a nosa vida coñecemos centos e centos de persoas. Cada unha delas ten o seu papel na nosa vida, uns cambian a nosa forma de pensar, outras fannos repudiar certos modos de vida, algunhas simplemente son un apoio... Uns marchan e outros quedan. O que hai que ter claro é que cada persoa ten que percorrer o seu propio camiño e nel pode cruzarse contigo. A parada pode ser longa ou pode ser breve, pero nunca pasa desapercibida.

Sabes cando te despides da xente quenes son os que probablemente volvas a ver e cales non, pero dá pena igual despedirse, porque nunca se sabe o que pode pasar. Aínda que os que máis vínculo teñen contigo é moi probable que algún día da túa vida e nalgún lugar do mundo apareza un cruce de camiños e a parada volva a surxir.

Por iso, porque hai centos de persoas que poden pasar por onde ti, hai que aprender a olvidar ese vacío que deixan as despedidas e a disfrutar máis da xente mentres estás con ela. Porque como xa dixen uns marchan e outros quedan.

Carpe diem e carpe os amigos! :D

3 comentarios

[gabi - 09 de mayo de 2006 - 16:46]

Aunque no se...me importa mucha gente. Muchas veces los conozco de poco, y ya se me hacen especiales...Valoro mucho a las personas que me rodean.

Que facil soy de comprar jaja

[gabi - 09 de mayo de 2006 - 16:44]

Mucho pienso yo en esto ultimamente...y siento que disfruto poco de los que me importan

[Anita - 04 de mayo de 2006 - 20:01]

Pois si mosaa, algúns quedan ó teu lado (físicamente) e outros non!
É o noso 10º aniversario, a ver se vamos de cea romántica, hahaha.
Pode que nos separemos pronto, pero sempre estaremos xuntas!